Vraag:
Ik ben een jonge vrouw die een huwelijksaanzoek heeft gekregen van een man die alle kwaliteiten bezit die een moslima graag terugziet in haar partner. Ik heb dit aanzoek geaccepteerd en onlangs zijn we getrouwd. Ik zie alleen positieve punten in deze jonge man. Probleem is echter dat hij, voordat hij mij een huwelijksaanzoek deed, bij mijn vriendin naar mij heeft geïnformeerd. Zij heeft hem verteld dat ik vroeger een relatie met iemand anders heb gehad maar dat ik berouw heb getoond.
Ik ben er pas achtergekomen dat ze dit heeft gezegd. Ik getuig dat ik berouw aan Allah heb getoond en verder heb ik geen contact meer met deze man. Ik ben echter wel boos op mijn vriendin geworden en heb tegen haar geschreeuwd. Ze geeft aan dat het haar plicht is geweest om het mijn man te vertellen, omdat op deze manier de relatie stand zal houden en dat ik dan niets te verbergen heb. Mijn vraag is: als mij man hiernaar vraagt, moet ik dan open hierin zijn of zou ik het moeten verbergen? Ik ben bang dat dit verleden mijn leven zal verwoesten.
Antwoord:
Alle lof zij Allah.
Jouw vriendin heeft niet juist gehandeld door jouw aanstaande te vertellen over jouw vorige relatie waar je berouw voor hebt getoond. Wat ze gedaan heeft is niet goed te praten. Het was niet verstandig en ook niet Islamitisch. De moslim dient namelijk de fouten die zijn broeder (of zuster) heeft begaan verborgen te houden. Laat staan als het gaat om iemand die al berouw heeft getoond voor deze zonde.
Deze daad van haar kunnen we dus niet aanmerken als Nasiehah (advies). Nasiehah betreft in dit geval alleen zaken die betrekking hebben op het huwelijk zelf en niet op iemands verleden. Dus er mag alleen gesproken worden over de eigenschappen die een persoon bezit ten tijde van het geven van de Nasiehah. Het slechte verleden waarvoor berouw is getoond moet men laten rusten.
Verder valt ons uit jouw woorden op dat je man jou kennelijk heeft vergeven, aangezien hij hiervan wist en jou alsnog ten huwelijk heeft gevraagd. Dit is goed van hem, aangezien er geen mens bestaat die vrij is van fouten. Zolang hij berouw toont, wordt hij niet gestraft en kan hem niks aangerekend worden. De Boodschapper (vrede zij met hem) zei: “Degene die berouw toont is als iemand die geen zonde heeft begaan.”
(Ibn Maadjah en Sahieh verklaard door Sheikh al-Albaani)
Dit onderwerp dien je verder niet met je partner te bespreken. Begint hij daarover dan kun je tegen hem zeggen dat dit iets is wat in het verleden ligt en het oprakelen ervan is een valstrik van de Shaytaan. Ook kun je zeggen dat je reeds berouw hiervoor hebt getoond en dat Allah jou daarna heeft geleid.
Het verleden mag geen aanleiding meer zijn voor zorgen, nadat je hier berouw voor hebt getoond. Tot slot vraag ik Allah om je de nodige kracht en leiding te geven en jouw berouw te aanvaarden (interpretatie van de betekenis):
“En voorwaar, Ik ben zeker een Vergevensgezinde voor degene die berouw toonde, geloofde, goede daden verrichtte en vervolgens de Leiding volgde.”
(Soerat Taa Haa: 82)
Ook zegt de Profeet (vrede zij met hem): “Iedere zoon van Adam (mens) maakt fouten en de beste onder hen zijn degenen die daarna berouw tonen.”
(Tirmidhi, Hasan verklaard door Sheikh al-Albaani)
Islamqa.com