Vraag:
Ik sta op het punt om te verloven. Ik weet zelf dat het dragen van een verlovingsring geen Islamitisch gebruik is. Maar wat dien ik te doen als mijn aantaande of haar moeder verwacht dat we een verlovingsring zullen dragen?
Ook heb ik gelezen dat Sheich ibn cOethaymien heeft gezegd: “De verlovingsring is een ring en op het dragen van een ring is niets tegen, behalve wanneer dit uit een overtuiging wordt gedaan. We zien dat sommigen hun naam graveren in de ring en deze vervolgens aan hun partner schenken. Daarbij beweren zij dat dit wederzijdse hechtenis schept. In zo’n geval is het dragen van dergelijke ringen niet toegestaan.”
Ik, noch mijn aanstaande, hebben die overtuiging. Is het voor mij dan toegestaan om een gouden ring voor haar en een zilveren ring voor mezelf aan te schaffen?
Antwoord:
Alle lof zij Allah.
Het dragen van een verlovingsring bij de verloving of huwelijk is van oorsprong een christelijke traditie. Spijtig genoeg heeft dit fenomeen zich ook onder de moslims weten te verspreiden. Het dragen van een verlovingsring gaat vaak gepaard met verschillende vormen van bijgeloof. Het dragen van deze ring zou bijvoorbeeld een hechte band scheppen en het afdoen of verplaatsen van deze ring zou dan ongeluk met zich meebrengen.
Over dit onderwerp heeft Sheich cAtiyyah Saqar (moge Allah hem begenadigen) gezegd: “Het uitwisselen van ringen bij de verloving of huwelijk heeft een verhaal dat al duizenden jaren oud is. Er is gezegd dat de farao’s de eersten waren die hiermee zijn begonnen, waarna dit ook bij de Grieken een gebruik werd. Ook is verteld dat de basis hiervan bij een oude traditie ligt. De traditie geeft aan dat de bruid bij de verloving haar hand in de hand van de bruidegom slaat als het vaderlijke huis wordt verlaten. Dit wordt gedaan terwijl hun handen aan elkaar worden geketend. In deze toestand klimt de bruidegom op zijn paard, terwijl de bruid hem te voet volgt op weg naar huis. Het kwam weleens voor dat de afstand tussen beide huizen zeer groot was. Later zou de traditie van de verlovingsring zich verspreiden over de hele wereld.
De reden dat deze ring doorgaans om de linker ringvinger wordt gedragen is vanwege de overtuiging van de Grieken dat de hartader door deze vinger loopt. Vooral de Engelsen hechten hier een grote waarde aan. Er is ook gezegd dat het dragen van een verlovingsring een christelijke traditie is. De moslims hebben deze traditie overgenomen zonder om te kijken naar de achterliggende motieven. Zij verwachten dat ringen bij de verloving tussen de aanstaanden worden uitgewisseld. Het geloof staat dit alles echter niet toe.”
Als de drager van de verlovingsring dit zonder bijgeloof doet, dus niet gelooft dat het afdoen van deze ring ongeluk met zich meebrengt of iets van die aard, dan is dit toegestaan doch afkeurenswaardig.
Voor wat betreft de woorden van Sheich ibn cOethaymien (moge Allah hem begenadigen): “De verlovingsring is niets anders dan een ring die de echtgenoot cadeau doet aan zijn echtgenote of die een man schenkt aan de vrouw waar hij mee wenst te trouwen. Dit is een traditie die bij ons van oudsher niet bekend is. Sheikh al-Albaanie heeft gezegd dat dit een christelijke traditie is. De aanstaanden bezoeken de priester in de kerk. Hij doet dan de verlovingsring om de ring-, middel- of wijsvinger van de vrouw. De hoedanigheid ervan weet ik niet precies.”
Hij zegt dus dat het een christelijke traditie is en dat het ongetwijfeld beter is om achterwege te laten, om zodoende anderen niet te imiteren. Ik voeg hier nog aan toe dat er mensen zijn die dit doen vanuit een overtuiging. We zien dat sommigen hun naam graveren in de ring en deze vervolgens aan de partner schenken. Daarbij beweren zij dat dit wederzijdse hechtenis schept en dat zolang beide partners de gegraveerde ringen dragen van een scheiding geen sprake zal zijn. Deze overtuiging valt onder de noemer van Shirk. In zo’n geval is het dragen van deze ring niet toegestaan.
Zodoende omhelst het dragen van een verlovingsring twee zaken:
De eerste zaak is dat het een christelijke traditie is. Ten tweede is het een vorm van Shirk, wanneer de echtgenote gelooft dat de ring voor hechtenis zorgt. Om deze reden vinden wij het beter om dit achterwege te laten.”
(al-Liqaa’ ush-Shahri 1, blz. 46)
Ook heeft hij gezegd (moge Allah hem begenadigen): “Zoals ik het zie is het dragen van een verlovingsring op zijn minst afkeurenswaardig. Omdat het overgenomen is van de niet-moslims. De moslim dient anderen niet klakkeloos te imiteren met dit soort zaken. Als iemand een bijgeloof koestert naast het dragen van deze ring – zoals het geloven dat deze ring hechtenis tussen de partners schept – dan is sprake van een nog veel ernstigere zaak. Zij geloven dit, ondanks het feit dat ze met hun eigen ogen hebben gezien dat het huwelijk van veel mensen die deze ring dragen is uitgelopen op een scheiding. Daarentegen zijn er veel mensen die deze ring niet dragen en gelukkig samenleven met hun vrouwen.”
(Madjmoec ul-Fataawaa 18, blz. 112)
Voor de man is het niet toegestaan om de verlovingsring zelf om de vinger van zijn aanstaande te doen, omdat hij dan nog steeds een vreemde voor haar is en fysiek contact tussen beiden niet is toegestaan.
Mijn advies aan jou is dat je geen verlovingsring draagt, maar in plaats daarvan een normale ring aanschaft.
En Allah weet het beter.
Islamqa.com