Vraag:
Tweeëndertig jaar geleden werd een buitenechtelijk kind geboren dat afkomstig is van een vrouw die tot de lieden van het Boek behoort. Het kind is een man geworden met goede gedragscode en een goed hart. Toen hij vijfentwintig jaar oud werd begon hij zijn ouders te zoeken. Hij vond zijn moeder en hij vond mij – de vader – een week geleden. Door een DNA-onderzoek is bewezen dat ik de vader ben.
Ik ben inmiddels eenendertig jaar getrouwd met een moslimvrouw. Ik heb een dochter en twee zonen met haar en vier kleinkinderen. Alle lof zij Allah Die mij heeft geleid naar het vrezen van Hem. Ik ben praktiserend geworden, verricht mijn gebeden, geef de Zakaat uit, en heb de cOemrah en Hadj met mijn echtgenote verricht. Ik vraag Allah om mij altijd te leiden en te vergeven.
Mijn vraag is of het buitenechtelijke kind een Mahram voor mijn vrouw en dochter is? En is hij een broer voor mijn kinderen? Moet ik hem als familie beschouwen? Ik hoop dat u alles hieromtrent kunt uitleggen.
Antwoord:
Alle lof zij Allah.
Ten eerste: Wij vragen Allah, de Verhevene, om ons en jou te vergeven en ons te helpen om berouw te tonen en ons tot Hem te wenden. Wij vragen Allah om ons rechtschapen nakomelingen te schenken met Zijn Genade en Gunst.
Besef dat het berouw tonen en de Leiding de beste zaken zijn waarmee een dienaar gezegend kan worden in deze wereld. Dit is de grootste zegening die Allah aan ons kan schenken. Wij dienen om die reden Allah dankbaar te zijn en te streven om dit berouw steeds te vernieuwen. De Profeet (vrede zij met hem) was namelijk gewoon om in één dag Allah honderd keer om vergeving te vragen en berouw te tonen.
(Moeslim)
Ten tweede: Het toekennen van onwettige kinderen is een onderwerp waar de geleerden uitvoerig over hebben gesproken. Er zijn twee scenario’s die gelden voor de vrouw met wie ontucht is gepleegd:
1. De vrouw is getrouwd. Elk kind dat geboren wordt, wordt toegekend aan de echtgenoot en aan niemand anders dan hij. Zelfs als zij beweert dat het kind van degene is met wie zij ontucht heeft gepleegd. Dit geldt tenzij de echtgenoot het kind niet erkent door al-Moelaacanah jegens zijn vrouw te verrichten (het verwensen van elkaar waarbij men de Vervloeking van Allah over zich heen wenst als hij zou liegen). In dit geval wordt het kind niet toegeschreven aan de echtgenoot, maar alleen aan zijn moeder.
2. De vrouw is niet getrouwd. Als een ongehuwde vrouw een kind krijgt door het plegen van ontucht, dan verschillen de geleerden hierover van mening. Dient hij in dit geval toegeschreven te worden aan de vader of aan de moeder? De meest correcte mening is dat het niet toegestaan is dat dit buitenechtelijke kind toegeschreven wordt aan de vader. Hij moet toegeschreven worden aan zijn moeder. Zelfs wanneer er zekerheid is dat dit kind is verwekt door die man.
(Fataawa al-Ladjnat ud-Daa’imah, boekdeel 22, blz. 34)
De meest correcte uitspraak van de geleerden is dus dat het kind niet wordt toegeschreven aan de man die geslachtsgemeenschap heeft gehad met een vrouw. De gevallen waarin het kind wel wordt toegekend aan de man zijn wanneer het kind verwekt is tijdens een geldig, ongeldig of betwistbaar huwelijk. Ook kunnen vader en kind in die gevallen van elkaar erven. Wanneer het kind dus een kind is uit ontucht, dan kan het kind niet toegeschreven worden aan de vader en kan hij niet van hem erven.
(Fataawa al-Ladjnat ud-Daa’imah, boekdeel 22, blz.34)
Het buitenechtelijke kind dient toeschreven te worden aan zijn moeder. Zijn oordeel is net zoals die van alle moslims als zijn moeder moslim is. Verder dient hij niet verantwoordelijk gehouden te worden of te schande te worden gezet voor de misdaad van zijn moeder of degene die ontucht met haar heeft gepleegd. Allah, de Verhevene, zegt (interpretatie van de betekenis):
“Geen lastdragende kan de last van een ander dragen en indien een zwaarbelaste (een ander) roept tot (verlichting van) zijn last, zal er niets van kunnen worden overgenomen.”
(Soerat Faatir: 18)
Ten derde: Het is algemeen bekend dat het toekennen van een kind op vele manieren kan gebeuren, zoals door borstvoeding, voogdij, onderhoud, erfrecht, straf, straf voor het stelen, laster, getuigenissen, enz. Aangezien de meest correcte mening is dat het buitenechtelijke kind niet kan worden toegeschreven aan de ontuchtpleger, kan bij geen van bovengenoemde manieren het buitenechtelijke kind worden toegeschreven aan de vermeende vader. In plaats daarvan neemt de moeder in de meeste gevallen het kind op zich.
De onwettige vader wordt echter een huwelijk verboden. Volgens de meerderheid van de geleerden is het verbieden van een huwelijk nog steeds van toepassing. Het kind is verboden voor de familie van zijn vader. Dit is de uitspraak van de meerderheid van de geleerden.
Ibn Qoedaamah zei: “Het is verboden voor een man om zijn onwettige dochter, zus, dochter van zijn onwettige zoon, dochter van zijn onwettige dochter of de dochter van zijn onwettige broer of zus te huwen. Dit is de mening van de meeste geleerden.”
(al-Moeghnie, boekdeel 7, blz. 485)
Sheikh ul-Islaam ibn Taymiyah werd gevraagd: “Kan een buitenechtelijke dochter met haar vader trouwen?” Hij antwoordde: “Alle lof zij Allah. De mening van de meerderheid van de geleerden is dat het niet toegestaan is om met haar te trouwen. En dit is de meest correcte opinie.”
(Madjmoec ul-Fataawa, boekdeel 32, blz. 134)
“Het is niet toegestaan voor een man om zijn onwettige dochter te huwen vanwege de duidelijke betekenis van het volgende vers waarin Allah, de Verhevene, zegt (interpretatie van de betekenis):
“Voor jullie verboden (om te trouwen) zijn jullie moeders en jullie dochters…”
(Soerat an-Nisaa’: 23)
Het is immers zijn dochter zowel in realiteit als in taalkundige zin. Zij is gemaakt uit zijn water (sperma). Vandaar dat de onwettige zoon verboden is voor zijn moeder (om mee te huwen). Dit is de mening van de Hanafie, Maalikie en Hanbalie wetscholen.
(al-Mawsoecat ul-Fiqhiyyah, boekdeel 36, blz. 210)
Ten vierde: Op basis van het bovenstaande is het niet toegestaan voor deze buitenechtelijke zoon om met uw dochters te trouwen. Zij zijn immers broer en zus. Dit geldt ook voor jouw vrouw. Dit betekent echter niet dat hij een Mahram is voor hen en dat hij alleen met hen mag zijn. Tevens dienen zij hun Hidjaab op te houden in zijn aanwezigheid. Het verbod op het huwelijk betekent niet altijd dat men een Mahram is en dat het toegestaan is om alleen met elkaar te zijn. Men dient dus hiermee rekening te houden.
Ibn Qoedaamah zei: “Zinaa betekent dat een persoon verboden is voor een huwelijk, maar dat deze persoon geen Mahram is of toegestaan is om naar te kijken.”
(al-Moeghnie, boekdeel 7, blz. 482)
Dit betekent echter niet dat je niet vriendelijk moet zijn tegenover deze jongeman. Je dient te streven om hem uit te nodigen naar de Islam en hem als een familielid te beschouwen. Maar hij dient niet toegeschreven te worden aan zijn onwettige vader. Tevens dient er niet makkelijk gedaan te worden over de Hidjaab van de meisjes in zijn bijzijn.
Wij vragen Allah om jou te zegenen en jou te leiden naar het goede.
En Allah weet het het beste.
Islamqa.com