De energie en tijd die de overheid steekt in een (gedeeltelijk) boerkaverbod, geeft aan dat het hier niet slechts gaat om het pesten van een klein groepje moslimvrouwen. Het gaat hier om een trend die een aantal jaar geleden al in gang is gezet. Een trend van symboolpolitiek met als doel het steeds meer opvoeren van de druk op moslims om beetje bij beetje afstand te nemen van hun islamitische identiteit.
Het meest beangstigende van deze ontwikkelingen is dat het tegengeluid steeds afneemt. Daar waar linkse politieke partijen vroeger nog de moeite namen om hiertegen te ageren, lijken ze zich nu in stilte te hullen. Sommige doen zelfs gretig mee met het bashen van moslims. Er zijn nog maar weinig politici die bereid zijn te luisteren naar wat er leeft onder de moslims zelf. Maar jammer genoeg kunnen ook deze welwillende politici het tij van islambashing niet meer keren.
Men heeft het in Nederland voortdurend over de vrijheid van godsdienst, maar om welke vrijheid gaat het dan precies? De vrijheid om te bepalen voor een ander wat ie wel of niet mag geloven. De vrijheid om anderen van hun godsdienst te beroven. De vrijheid om jouw kijk op zaken aan anderen op te dringen. De vrijheid om een hele bevolkingsgroep tot ongewenst te verklaren.
Een groot deel van het huidige politieke establishment is doof en blind voor de terechte zorgen van moslims. Het wordt tijd dat de makers van dit soort wetten uit hun torentjes komen en wat meer om zich heen kijken. Neem moslimburgers serieus en ga in gesprek met ze. Hoor hun klachten aan en geef ze het gevoel dat ze gehoord worden. Behandel moslimburgers als volwaardige en gelijkwaardige burgers.
Tegen de moslims willen we zeggen: laat je horen in deze zorgelijke tijden. Het betreft hier niet de discussie of de boerka wel of niet verplicht is, het gaat hier om de afbrokkeling van onze godsdienstvrijheid. We moeten onze verontwaardiging hierover kenbaar maken en alle wettelijke wegen en middelen aanwenden om ons hiertegen te verweren, het liefst als collectief. Deze gezamenlijke stap vereist geduld en moeite, maar andere alternatieven zijn er niet. Het betreft hier een kwestie van het voortbestaan van onze islamitische identiteit, iets wat we verschuldigd zijn aan onszelf en de volgende generaties.
Bestuur stichting as-Soennah
24 juni 2018