Een bekende Britse schrijfster heeft haar wens honderd jaar geleden opgeschreven die als artikel in een krant werd gepubliceerd, zij schreef: “Het is beter en minder schadelijk dat onze vrouwen als dienstmeisjes bij iemand thuis werken dan dat zij in fabrieken aan het werk worden gezet alwaar zij haar elegantie voorgoed verliest. Oh, was ons land maar als dat van de moslims. Daar waar nog altijd schaamte, kuisheid en puurheid te vinden is. Jazeker, het is een schande dat Engeland haar vrouwen tot het toonbeeld van zedeloosheid heeft gemaakt, door hen te veel te laten mengen met mannen. Wat is er toch met ons? Waarom verlangen we niet naar datgene wat de vrouw in staat stelt om werk te verrichten wat in overeenstemming is met haar natuurlijke aanleg, zoals het huishouden en dat wij het mannenwerk overlaten aan de mannen, dit om de eer van de vrouw te redden?”
De wens van een Franse vrouw is mij door een moslimarts in Frankrijk verteld. Dit was in de maand Ramadan in het jaar 2000. Toen één van zijn vrouwelijke collega’s, een christelijke Franse arts, hem vroeg naar de toestand van zijn gesluierde moslimvrouw, hoe zij haar dag thuis doorbracht en wat haar dagelijkse programma is.
Hij antwoordde: “Als zij ‘s ochtends wakker wordt, maakt zij alles in orde voor de kinderen die naar school moeten. Vervolgens keert zij terug naar bed om door te slapen tot een uur of negen, tien. Dan staat zij op om het huishouden te doen en wat later begint zij met het voorbereiden van het eten.
Toen vroeg zij hem: “Wie onderhoudt haar dan, als zij niet werkt?”
De arts zei: “Ik!”
Zij vroeg: "En wie koopt dan voor haar haar benodigdheden?”
Hij antwoordde: “Ik koop voor haar alles wat zij wil.”
Toen vroeg zij verbaasd: “Koop jij alles voor jouw vrouw?!”
Hij antwoordde: “Jazeker!”
Zij vroeg: "Koop jij zelfs goud voor jouw vrouw?!”
Hij zei: "Jazeker!"
Zij zei: “Dan is jouw vrouw mijns inziens een koningin!!"
De arts zwoer bij Allah dat die vrouwelijke arts hem vertelde dat zij bereid was van haar man te zullen scheiden onder de voorwaarde dat de moslimarts met haar zou trouwen. Zij was bereid om het artsenberoep op te geven en thuis te blijven zoals de moslimvrouw. Dat was nog niet alles, zij was zelfs bereid om zijn tweede vrouw te zijn, onder voorwaarde dat zij thuis mag blijven.