Het lijkt erop dat de schrijver van Genesis niet op de hoogte was van het feit dat Ismaël rond de zestien jaar oud was toen hij samen met zijn moeder Hagar vertrok. Wanneer wij de Bijbel erop nalezen, dan treffen wij dat Ismaël ten tijde van zijn vertrek beschreven wordt als een zuigeling die op de schouders van zijn moeder wordt geplaatst. Waarna zijn moeder hem draagt, uiteindelijk zijn gehuil niet kan aanhoren en hem onder een struik plaatst om vervolgens verderop plaats te nemen.
De bewijzen hiervoor? …In het Oude Testament valt te lezen:
“Hagar bracht een zoon ter wereld, en Abram noemde de zoon die zij hem gebaard had Ismaël. Abram was zesentachtig jaar toen Hagar hem Ismaël baarde.”
(Genesis 16: 15-16)
Verder lezen we:
“Abraham was negenennegentig jaar toen hij besneden werd, en zijn zoon Ismaël was dertien.”
(Genesis 17: 24-25)
Abraham was honderd jaar toen zijn zoon Isaak werd geboren. Zoals valt op te maken uit het volgende vers:
“Abraham was honderd jaar toen zijn zoon Isaak werd geboren.”
(Genesis 21: 5)
Het besluit van Sara om Hagar en haar zoon Ismaël weg te sturen viel na het spenen van Isaak, zoals valt op te maken uit de volgende passages:
“Het kind groeide op en werd van de borst genomen. Op de dag dat Isaak van de borst genomen werd, gaf Abraham een groot feest.Maar toen Sara de zoon die Hagar, de Egyptische, aan Abraham geschonken had, eens zag lachen,zei ze tegen Abraham: ‘Verjaag de slavin en haar zoon, want de zoon van de slavin hoort de erfenis niet te delen met mijn zoon Isaak.’Abraham vond deze eis zeer ongepast, omdat het toch om een zoon van hem ging.God zei echter tegen hem: ‘Wat Sara ten aanzien van de jongen en uw slavin eist, moet u niet als ongepast beschouwen. Luister naar alles wat zij u zegt: want zij die van Isaak afstammen, zullen gelden als uw nageslacht.Maar ook de zoon van de slavin zal Ik tot een volk maken, omdat ook hij een kind van u is.”
(Genesis 21: 9-13)
Het is bekend dat de periode van het spenen twee jaren duurt. Dit houdt dus in dat Ismaël ten tijde van zijn verdrijving het zestiende levensjaar had bereikt.
Vervolgens vertelt Genesis ons het verhaal van de verdrijving van Hagar en haar zoon Ismaël, die volgens het bovenstaande al in feite een jonge knul was en in staat om zijn moeder te steunen gedurende deze moeilijke beproeving. Het verhaal schetst daarentegen het beeld van Ismaël zijnde een zuigeling die zoals alle zuigelingen niet bij machte is te spreken, maar huilt en niet in staat is te lopen, maar door zijn moeder op haar schouders gedragen wordt en nadat het haar teveel wordt onder de struiken wordt geplaatst.
“De volgende morgen, heel vroeg nog, gaf Abraham aan Hagar wat voedsel en een leren zak met water. Hij zette het kind op haar schouder en stuurde haar weg. Zij ging naar de woestijn van Berseba, maar daar verdwaalde ze. Toen er geen druppel water meer in de zak over was, liet ze het kind achter onder een struik. Ze ging zelf een eind verderop zitten, zover als de pijl van een boogschutter reikt. ‘Want,’ dacht ze, ‘ik wil niet zien hoe mijn kind hier doodgaat.’ En ze barstte in tranen uit. God hoorde de jongen schreeuwen en vanuit de hemel riep de engel van God: ‘Wat is er, Hagar? Wees niet bang, God heeft de jongen gehoord, daar onder die struik. Ga naar hem toe, neem hem in je armen en houd hem stevig vast. Ik zal van zijn nakomelingen een groot volk maken.’ God opende Hagar de ogen en zij ontdekte een waterput. Ze ging erheen, vulde de waterzak en liet de jongen drinken. God zorgde ervoor dat de jongen voorspoedig opgroeide. Hij ging in de Paranwoestijn wonen en werd een bekwaam boogschutter.”
(Genesis 21: 14-20)
Hoe valt zo een duidelijke discrepantie goed te praten? Ofwel de schrijver van Genesis moet zijn vergeten dat Ismaël reeds zestien jaar was ten tijde van zijn verdrijving, of een ander heeft dit verhaal dusdanig verdraaid dat hieruit voortvloeit dat Hagar haar jongvolwassen zoon op haar schouders door de woestijn droeg en zijn gehuil uiteindelijk niet meer kon uitstaan en hem onder de struiken wierp.