Het reciteren en overpeinzen van de Koran is een enorme eer die een persoon toekomt, ongeacht op welk moment dit gebeurt. Gebeurt dit daarentegen gedurende de vijf verplichte gebeden, dan is de status hiervan nog hoger. Zo staat er in een Hadieth Qoedsie het volgende: “En er is niets waarmee Mijn dienaar dichter bij Mij kan komen dan door (het verrichten van) datgene wat Ik hem heb opgelegd.”
(al-Boekhaarie)
Na het verwezenlijken van Allahs Eenheid is het nakomen van deze vijf verplichte gebeden de meest verheven plicht. Sheikh ul-Islaam ibn Taymiyah zegt hierover: “Wat overgeleverd is met betrekking tot de deugden die de reciteur van de Koran toekomt, is sterker van toepassing (op de reciteur) tijdens het gebed dan daarbuiten.”
Ook zou je kunnen zeggen: “Wat overgeleverd is over de deugden die degene die de Koran overpeinst toekomt, is sterker van toepassing op degene die dit tijdens het gebed doet dan daarbuiten.”
Het betaamt een moslim daarom om zichzelf in te spannen in het overpeinzen van de Koran tijdens het gebed en in het bijzonder Soerat al-Faatihah dat in elk gebedseenheid naar voren komt. Hij dient dus datgene wat hij reciteert gedurende de zachte gebeden en wat hij hoort tijdens de luide gebeden te overpeinzen. Wanneer de dienaar zichzelf inspant om dit te bereiken, dan zal dit ongetwijfeld enorm baatvol zijn voor hem en het meest bijdragen aan het verkrijgen van ootmoed tijdens het gebed. Tevens zorgt het ervoor dat het hart aanwezig is.
Dit alles zal resulteren in de volledige en grootse beloning tijdens het gebed. Uiteindelijk zal namelijk niets van het gebed een persoon toekomen, behalve de momenten dat hij tijdens het gebed aanwezig is (van hart).
Sheikh ʿAbdoer-Razzaaq al-Badr