De metgezellen van de Profeet (vrede zij met hem) hebben zijn geboortedag nooit gevierd. Hetzelfde geldt voor de Tabiʿien (de generatie na de metgezellen) en degenen die hen in het goede volgden. Daarentegen is dit pas in de vierde eeuw in het leven geroepen. Waar zijn de vrome voorgangers gebleven? Terwijl degenen die dit vieren beweren dat dit een onderdeel is van het geloof? Koesteren zij (d.w.z. de vrome voorgangers) dan minder liefde en waardering voor de Profeet dan hen? Of hebben zij (d.w.z. de vrome voorgangers) minder kennis dan ons over het respect en de rechten die de Profeet (vrede zij met hem) toekomen? Of is het iets anders?!
Eenieder die deze viering in de praktijk brengt – onder het mom van het eren van de Profeet (vrede zij met hem) – suggereert hiermee meer waardering en liefde te koesteren voor de Profeet (vrede zij met hem) dan zijn metgezellen, de generatie na hen en degenen die hen in het goede volgden. Er bestaat geen twijfel over het feit dat het tonen van liefde en waardering voor de Profeet (vrede zij met hem) zich uit in het volgen van zijn Soennah. Het volgen van zijn Soennah is het sterkste bewijs waaruit blijkt dat men hem liefheeft en waardeert. Wat betreft het vooruitlopen op de Profeet (vrede zij met hem) en het innoveren van zaken binnen het geloof die hij niet voorgeschreven heeft, dan staat dit haaks op complete liefde en waardering voor hem.
Sheikh Mohammed ibn Saalih al-ʿOethaymien
(Noer ʿala ad-Darb)