Nu het einde van 2024 nadert, is het tijd om te reflecteren op het afgelopen jaar. Het was zonder twijfel een genocidaal jaar, waarbij het masker van het Westen, als voorvechter van democratie en mensenrechten, definitief is afgeworpen. Het internationaal recht en de rechtsorde zijn dood en naar het kerkhof gedragen. De voortdurende genocide in Gaza heeft de wereld voor altijd veranderd.
De livestream-genocide in Gaza maakt het de meest gedocumenteerde genocide in de wereldgeschiedenis. Veel meer dan de genocide in Rwanda, de genocide in Bosnië en de voortdurende genocide op de Rohingya-moslims in Myanmar. Een ander bizar en krankzinnig aspect van de genocide in Gaza, nog nooit eerder vertoond, is het gedrag en de uitlatingen van misdadige Israëlische politici en militairen. Naast het uitmoorden van een heel volk, het wegvagen van instituties waarop een samenleving is gebouwd, het openlijk oproepen tot een tweede Nakba, het vernietigen van scholen, ziekenhuizen, moskeeën en kerken, hebben de lafhartige militairen klaarblijkelijk een perverse obsessie met intieme kledingstukken van Palestijnse vrouwen. En dit is wat de Israëlische propagandamachine ons wil doen geloven als ‘the most moral army in the world’. Compleet van ’t padje, zou je bijna willen zeggen, zij het dat het hier om zeer ernstige en serieuze oorlogsmisdaden tegen de menselijkheid met een genocidale intentie gaat. Alle denkbare normen en waarden worden door de misdadige Israëli’s met de voeten betreden, maar de wereld is volgens hen en hun medestanders ‘antisemitisch’.
Wereldleiders zijn doof, stom en blind, zeker die in het Westen. Ook de Arabische ‘leiders’ gaan niet vrijuit. Moreel failliet als ze zijn, praten ze met veel meel in de mond, maar ondertussen wordt Israël geen strobreed in de weg gelegd. Zelfs vreedzaam demonstreren tegen de genocide in landen als Duitsland, Frankrijk en Amerika wordt onmogelijk gemaakt, getuige het gewelddadige optreden van de politie die iedereen neerknuppelt tijdens een demonstratie. Elke vorm van kritiek op Israël wordt in deze landen de kop ingedrukt, desnoods met geweld en nieuwe wetgeving. Vrijheid van meningsuiting, het demonstratierecht en vrijheid van vergadering zijn verworden tot een dooie mus. Het lijken wel Noord-Koreaanse toestanden in de genoemde landen, met als enig verschil dat de Noord-Koreanen weten dat ze niet vrij zijn, maar dat wij in het Westen denken dat we vrij zijn. De genocide in Gaza bewijst dat, als puntje bij paaltje komt, we helemaal niet zo vrij zijn.
Opvallend is dat de Zuid-Amerikanen, waaronder de Colombianen, Brazilianen en Chilenen, wel het beestje (eigenlijk hét Beest) bij de naam durven te noemen. Ook de leidende rol van Zuid-Afrika om de oorlogsmisdadigers voor het internationaal gerecht te slepen valt te prijzen. Maar ons land, waar notabene verschillende internationale gerechtshoven gevestigd zijn, waaronder het Internationaal Gerechtshof, blijft muisstil. Nederland speelt een buitengewoon dubieuze rol; aan de ene kant vindt zij de humanitaire ramp in Gaza zorgelijk, aan de andere kant worden wapens gewoon linea recta naar Israël verscheept zodat de genocide gecontinueerd kan worden. Let wel: Nederland gaat er prat op dat het de internationale rechtsorde en mensenrechten bevordert. Zelfs het wel of niet arresteren van de evidente oorlogsmisdadiger en crimineel Benjamin Netanyahu is voor Nederland wikken en wegen. Nederland handelt ontegenzeggelijk in strijd met artikel 90 van de Grondwet, welke de regering oproept zich actief in te zetten voor de bevordering van de internationale rechtsorde. Maar als het gaat om Israël, dan is alles betrekkelijk en rekkelijk. Hoe anders zou de situatie zijn mocht het een afgedankte Afrikaanse dictator betreffen! Dan is Nederland natuurlijk weer het braafste jongetje van de klas.
De hartverscheurende beelden uit Gaza, het moedwillig uitmoorden van vrouwen, kinderen, ouderen, het verkrachten van Palestijnse gevangenen, het levend verbranden van kinderen in vluchtelingententen, het opzettelijk uitlokken van een hongersnood door de burgerbevolking water en voedsel te ontzeggen, zullen nog lang op ons netvlies gebrand staan en nagalmen in onze hoofden. Het leven in Gaza is compleet verwoest. Zelfs de graven van de doden zijn niet de Israëlische oorlog van verschroeide aarde bespaard gebleven. Wederopbouw zal tientallen jaren in beslag nemen.
Een lichtpuntje, als je al daarvan kunt spreken, is dat deze genocide de ogen heeft geopend van veel mensen, moslims en niet-moslims. Waar (westerse) regeringen en hun instituties hun kop in het zand steken, zien we wereldwijd een tegengestelde beweging. Burgers en het maatschappelijk middenveld laten zich niet meer koeioneren en gaan met miljoenen de straat op. De studentenprotesten, overal in de westerse wereld, laten zien dat studenten wéér aan de wieg staan van maatschappelijke verandering, zoals ze dat ook in het verleden hebben gedaan, bijvoorbeeld bij de beëindiging van de Vietnamoorlog in de jaren zeventig. Een bijzondere rol en stem in de wereldwijde beweging tegen de genocide in Gaza zijn die van Joden van diverse pluimage.
Historisch gezien heeft een deel van de Joodse gemeenschap zich altijd verzet tegen het zionisme en waar de staat Israël voor staat. Zij maken duidelijk het onderscheid tussen Israël/zionisme en Joden/jodendom. Zelfs vóór de stichting van de staat Israël. Een bekend voorbeeld is Edwin Samuel Montagu, lid van de regering in Groot-Brittannië, die fel gekant was tegen de beruchte Balfour Declaration, waarbij de Engelsen zonder de inheemse Palestijnse bevolking te raadplegen een deel van hun land beloofden aan de Europese zionisten. Fast forward naar 2024 en we zien steeds meer Joden stelling nemen tegen de genocide en oorlogsmisdaden door Israël en wat ze ook ‘weaponization of antisemitism’ noemen, wat neerkomt op dat iedereen die kritiek levert op het genocidale optreden van Israël gebrandmerkt wordt als antisemiet.
Met name Joodse Amerikanen en organisaties als IfNotNow en Jewish Voice for Peace laten van zich horen. Een aantal van deze geweldige mensen met het hart op de juiste plek moet bij naam genoemd worden, want zij verdienen respect voor hun tomeloze inzet om de Israëlische misdaden tegen Palestina en het Palestijnse volk te exposen. Dr. Gabor Maté, arts en holocaust-overlevende, en zijn kinderen Daniel en Aaron uiten zich vocaal in de scherpste bewoordingen over wat er in Gaza gaande is. Anderen als prof. Noam Chomsky, prof. Avi Shlaim, prof. Norman Finkelstein, prof. Ilan Pappé en Max Blumenthal en vele anderen zijn zeer actief om de Israëlische propaganda tegen te gaan en te weerleggen. Ook in Nederland zijn er Joden die de Israëlische politiek veroordelen, zoals Jaap Hamburger, voorzitter van Een Ander Joods Geluid. Zijn analyses van de onhoudbare situatie in Gaza zijn scherp, oprecht, waarheidsgericht en recht uit het hart. Wat deze kritische Joden met elkaar gemeen hebben, behalve hun afkeer tegen de bezetting van Palestina en de voortdurende genocide, is dat ze allemaal in meer of mindere mate genegeerd worden door de gevestigde media, waardoor het beeld kan ontstaan dat alle Joden achter Israël staan, wat dus zeker niet het geval is. Ook is het van belang om goed te begrijpen dat de genoemde personen zich niet sinds kort uitspreken, maar zich soms tientallen jaren actief voor de Palestijnse zaak inzetten. Sommigen hebben hiervoor een hoge prijs betaald, zoals prof. Norman Finkelstein. Zijn academische carrière is compleet verwoest, alleen omdat hij zich uitspreekt tegen bezetting en genocide.
From the river to the sea, Palestine will be free!
~Ibn Tashfin
* De weergegeven standpunten en meningen in dit opiniestuk weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs die van Stichting as-Soennah