De grote geleerde, rechter, imam en prediker Sheikh ʿAbdoer-Rahmaan as-Saʿdie liep eens zijn woning uit en zag zijn dochtertje samen met haar vriendinnetje op de binnenplaats van hun woning met speelgoed spelen. Ze hielden een zogenaamd theekransje en deden alsof zij koffie en thee aan het drinken waren en dergelijke. Ze speelden zoals kleine meisjes doen. Nadat de Sheikh wilde vertrekken, zei het vriendinnetje van zijn dochter: “Waarom kom je ons niet bezoeken?” De Sheikh antwoordde: “Morgen zal ik jullie Inshaa’ Allaah bezoeken.”
Nadat hij buiten stond, keerde hij terug, klopte op de deur en riep het vriendinnetje van zijn dochter. Ze opende de deur voor hem en zei: “Kom binnen.” Hij nam plaats tussen hen en zij deden dan alsof zij koffie voor hem schonken, terwijl hij met hen sprak. Hierna stond hij weer op om te vertrekken, waarna zijn dochter zei: “Maar je bent nog niet bij mij op bezoek geweest?” Hierop zei de Sheikh: “Ik zal jou morgen bezoeken.” De volgende dag klopte hij op de deur en riep zijn dochter bij haar naam. Zij deed de deur voor hem open en liet hem plaats nemen in hun speelkamer. Hij nam wederom plaats en begon met hen te spelen en te praten.
Dit alles neemt niet meer dan drie of vier minuten in beslag.
Dit verhaal wordt nu nog vol blijdschap verteld door zijn inmiddels volwassen dochter. Ondanks dat dit een eenmalige gebeurtenis is geweest in haar jonge jaren, heeft het haar enorm veel vreugde bezorgd. Men dient daarom niet tekort te schieten in dit soort zaken. Als men zijn dochtertjes ziet, moet hij hen de tijd geven, al zijn het maar vier, vijf of tien minuten. Dit kan namelijk een immense werking hebben op het hart van een klein kind.
audiofragment van Sheikh Abdoer-Razzaaq al-Badr