Eén van de manieren waarop de Islam de vrouw eert, is door haar het recht toe te kennen om zelf een echtgenoot te kiezen. Haar ouders hebben het recht niet haar te dwingen met iemand te trouwen. De gelovige vrouw kent dit recht, maar zij slaat het advies en de leiding van haar ouders niet zomaar in de wind als een potentiële gegadigde langskomt. Dit omdat haar ouders het beste met haar voor hebben en omdat zij meer levenservaring en mensenkennis hebben. Tegelijkertijd verspilt zij dit recht niet vanwege haar vader’s wensen die hem ertoe kunnen brengen dat hij zijn dochter dwingt te trouwen met iemand die zij niet wilt.
De volgende overlevering kan hier worden aangehaald: dat de vader van Al-Khansaa’ bintoe Khidaam haar uithuwde nadat zij eerder getrouwd was geweest. Zij accepteerde dit niet en ging naar de Profeet die dit huwelijk vervolgens ongeldig verklaarde.
(al-Boechari)
De Islam wenst geen ondraaglijke last op de vrouw te plaatsen door haar te laten trouwen met een man waar zij niets voor voelt. Dit omdat het huwelijk volgens de Islam gebaseerd dient te zijn op wederzijdse gevoelens van aantrekking qua uiterlijk, karakter enz. Als er iets verkeerd gaat in het huwelijk, waardoor de vrouw het gevoel krijgt dat zij niet meer oprecht van haar man kan houden en zij vreest dat zij de zonde van ongehoorzaamheid tegenover haar man zal plegen, dan mag zij vragen om een echtscheiding. Dit wordt bevestigd door de volgende overlevering waarin de vrouw van Thaabit bnoe Qays naar de Profeet (vrede zij met hem) kwam en zei: “O Boodschapper ik heb niets tegen Thaabit bnoe Qays als het aankomt op zijn geloof of gedrag, maar ik ben bang dat ik (uit felle haat voor mijn man) daden van Koefr (ongeloof) zal begaan, terwijl ik moslim ben.” De Profeet zei: “Zul je hem zijn palmgaard terug geven? (dit was haar bruidschat)” Zij zei: “Ja.” De Boodschapper van Allah zei (tegen Thaabit bnoe Qays): “Neem je palmgaard terug en scheidt haar.”
(al-Boechari)
De Islam beschermt de eerbaarheid en de waardigheid van de vrouw en respecteert haar wensen met betrekking tot welke man zij wilt trouwen en de rest van haar leven mee wil delen. Het is voor niemand toegestaan, wie hij dan ook is, om een vrouw te dwingen in een huwelijk met een man waar zij niets voor voelt! Er is geen duidelijker verhaal die dit kan illustreren dan het verhaal van Barirah, een Ethiopische slavin die toebehoorde aan cOetbah bnoe Aboe Lahab. cOetbah dwong haar te trouwen met een andere slaaf, Moeghieth genaamd. Zij zou nooit met hem getrouwd zijn geweest als zij vrij zou zijn. cAa’ieshah (moge Allah tevreden zijn met haar) kreeg medelijden met haar en kocht haar vrij. Toen Barirah vrij was eistte ze een echtscheiding van haar man. Haar man volgde haar huilend terwijl zij hem afwees. De Profeet (vrede zij met hem) deed een poging om te bemiddelen. Ibn cAbbas overlevert: “Barirah’s man was een slaaf, Moeghieth genaamd. Het is net alsof ik hem zie, terwijl hij achter haar aan rent en huilt, met tranen die over zijn baard vallen. De Profeet (vrede zij met hem) zei tegen cAbbas: ,,O cAbbas, vind je het niet vreemd hoeveel Moeghieth van Barirah houdt en hoeveel Barirah een hekel heeft aan Moeghieth?” De Profeet (vrede zij met hem) zei (tegen Barirah): ,,Waarom neem je hem niet terug?” Zij zei: ,,O Boodschapper van Allah, draag je mij op (dit te doen)?” Hij zei: ,,Ik probeer slechts (voor hem) te bemiddelen.” Zij zei: ,,Ik heb geen behoefte aan hem.”
(al-Boechari)
De Profeet (vrede zij met hem) was diep geraakt door deze vertoning van menselijke emoties: overweldigende liefde aan de kant van de echtgenoot en een sterke afkeur aan de kant van de echtgenote. De Profeet (vrede zij met hem) kon niet anders dan haar te adviseren en haar eraan te gedenken, dat Moeghieth haar man was en de vader van haar kind. Deze gelovige vrouw vroeg de Profeet (vrede zij met hem) of hij haar opdroeg om terug te gaan: was dit een bevel, een bindende verplichting? De Profeet (vrede zij met hem) antwoordde dat hij slechts probeerde te bemiddelen tussen beide echtgenoten en dat hij niemand wilde dwingen om iets tegen diens zin te doen. Laten de eigenwijze vaders met versteende harten die hun eigen dochters onderdrukken luisteren naar deze woorden van de Profeet (vrede zij met hem)!
De moslimvrouw die de leerstellingen van haar geloof begrijpt, hanteert een verstandige en correcte standaard als het aankomt op het kiezen van de geschikte echtgenoot. Zij laat zich niet verleiden door uiterlijk, hoge status, luxe of soortgelijke zaken die een vrouw gewoonlijk aantrekken. Zij kijkt echter naar de mate van zijn gehoorzaamheid aan de bevelen van Allah en zijn gedrag omdat deze zaken de basis vormen voor een succesvol huwelijk. De Islam onderschrijft het belang van deze kwaliteiten in een potentiële echtgenoot. De Boodschapper van Allah zei: “Als iemand over wiens geloof en karakter jullie tevreden zijn (om de hand van één van jullie dochters) vraagt, huwt (jullie dochter) dan aan hem, want als jullie dit niet doen zal Fitnah (morele verval) zich voordoen op de aarde en zal zedenloosheid zich wijd verspreiden.”
(Sahih Soenan Tirmidhi)
Ook de jonge moslimmannen laten zich niet verleiden door mooie meisjes die zijn verdorven door hun omgeving. De moslimsvrouw die zich laat leiden door haar geloof, zal zich niet aangetrokken voelen tot oppervlakkige playboys. Daarentegen zal zij zich aangetrokken voelen tot een man met een standvastig geloof en goed gedrag. Niemand is een betere partner voor de gelovige vrouw, dan een gelovige man en niemand is een betere partner voor de verdorven vrouw, dan de verdorven man. Allah zegt wat als volgt vertaald kan worden:
“De verdorven vrouwen zijn er voor de verdorven mannen en de verdorven mannen zijn er voor de verdorven vrouwen en de goede vrouwen zijn er voor de goede mannen en de goede mannen zijn er voor de goede vrouwen.”
(Soerat an-Noer: 26)
Dit betekent echter niet dat de moslimvrouw in zijn geheel geen acht moet slaan op uiterlijkheden en maar genoegen moet nemen met een voor haar onaantrekkelijke man. Het is haar recht om te trouwen met een man voor wie haar hart gevuld is met liefde en wiens uiterlijk zij aantrekkelijk vindt. Een vrouw dient een man te kiezen tot wie zij zich in alle aspecten voelt aangetrokken en die haar respect en bewondering verdient. Daarnaast weet zij dat de man het recht van Qiwaamah (toezichthouderschap) heeft over zijn vrouw, zoals Allah in de Koran zegt (vertaling van de interpretatie):
“De mannen zijn de toezichthouders over de vrouwen omdat Allah de één boven de andere bevoorrecht heeft en omdat zij van hun eigendommen uitgeven (aan de vrouwen). De deugdzame vrouwen zijn dus gehoorzaam, waakzaam over het verborgene (zichzelf, de kinderen en de eigendommen van hun echtgenoten in hun afwezigheid).”
(Soerat an-Nisaa’: 34)
Daarom wenst zij te trouwen met een man wiens qiwaamah haar een gevoel van trots geeft, met wie zij graag wil trouwen en wie haar niet het gevoel van spijt zal geven vanwege haar keuze. Zij wilt een man die haar hand in de zijne neemt en haar leidt in deze wereld. Een man met wie zij een nieuw moslimhuishouden zal opbouwen, een nieuwe generatie van intelligente en zorgzame moslimkinderen. Dit alles in een atmosfeer van liefde en harmonie die vrij is van botsende karakters en conflicterende religies. Gelovige mannen en gelovige vrouwen worden in de Islam geacht om met zijn tweeën deze zware taak te vervullen:
“Voorwaar de mannen die zich hebben overgegeven (aan Allah) en de vrouwen die zich hebben overgegeven, en de gelovige mannen en de gelovige vrouwen, en de gehoorzame mannen en de gehoorzame vrouwen en de waarachtige mannen en de waarachtige vrouwen en de geduldige mannen en de geduldige vrouwen en de ootmoedige mannen en de ootmoedige vrouwen en de liefdadigheden gevende mannen en de liefdadigheden gevende vrouwen en de vastende mannen en de vastende vrouwen en de mannen die over hun kuisheid waken en de vrouwen die (daarover) waken en de mannen die Allah veelvuldig gedenken en de vrouwen die gedenken: Allah heeft voor hen vergeving bereid en een geweldige beloning.”
(Soerat al-Ahzab: 35)
Om de belangrijke taak, namelijk het versterken van de huwelijksbanden uit te voeren, is het essentieel om de juiste partner te vinden. Onder de grote moslimvrouwen die bekend staan om hun sterke karakter behoort Oem Soelaym bint Milhan, die één van de eerste Ansar (letterlijk; helpers, hiermee worden de oorspronkelijke bewoners van Medina bedoeld) vrouwen was om de Islam te omarmen. Zij was getrouwd met Maalik bnoe Nadar en had een zoon van hem, Anas genaamd. Toen zij de Islam omarmde was haar man woedend en verliet haar, maar ondanks dit bleef ze volharden in de Islam. Kort daarna vernam zij dat hij was gestorven. Zij droeg dit alles met gepastheid, hopende op de beloning van Allah. Zij wijdde haar tijd toe aan de opvoeding van haar zoon Anas en bracht haar zoon naar de Profeet (vrede zij met hem) om hem te dienen en om van hem te leren.
Eén van de beste, meest aantrekkelijke, rijkste en sterkste jongemannen van Madinah, Aboe Talha kwam om haar hand vragen, dit voordat hij moslim was geworden. Veel van de jonge vrouwen van Madinah wilden graag met Aboe Talha trouwen vanwege zijn rijkdom, kracht, mooie uiterlijk enz. Hij dacht dan ook dat Oem Soelaym gelijk zou toehappen als hij haar zou vragen om met hem te huwen. Hij was dan ook verbaasd dat zij hem vertelde: “O Aboe Talha, weet je dan niet dat jouw god die jij aanbidt slechts een boom was die in de grond groeide en door de slaaf van die en die stam gemaakt is. Hij zei: “Natuurlijk weet ik dat!” Ze zei: “Schaam je je dan niet dat je buigt voor een stuk hout dat door de slaaf van die en die stam in vorm is gesneden?” Aboe Talha was volhardend en stelde haar een grote bruidsgave en een luxe leven in het vooruitzicht, maar Oem Soelaym was standvasig en zei hem eerlijk: “O Aboe Talha een man als jij kan eigelijk niet afgewezen worden, maar jij bent een ongelovige en ik ben een moslimvrouw, het is voor mij niet toegestaan om met jou te trouwen. Maar als jij je zou bekeren tot de Islam, zal ik dit als bruidsgave van je accepteren en ik zou je niet meer dan dat vragen.”
Aboe Talha kwam de volgende dag terug om haar te verleiden met nog een groter bedrag aan bruidsgave. Zij bleef echter volharden en haar standvastigheid deed haar schoonheid alleen maar toenemen in de ogen van Aboe Talha. Ze zei: “O Aboe Talha, weet je dan niet dat jouw god die jij aanbidt in vorm is gesneden door de slaaf van die en die stam en dat als je deze zou aansteken, het in brand zou vliegen!” Haar woorden maakten indruk op Aboe Talha, hij vroeg zichzelf af: “Vliegt mijn god in de brand?” Kort hierop zei hij: “Ik getuig dat er geen god is, behalve Allah en ik getuig dat Mohammed de Boodschapper is van Allah.” Daarna zei Oem Soelaym in alle blijdschap tegen haar zoon: “O Anas, huw mij aan Aboe Talha.” Hierop bracht Anas getuigen en het huwelijk werd ingewijd.
Aboe Talha was zo blij dat hij erop stond dat Oem Soelaym al zijn bezittingen mocht hebben, maar haar karakter was als die van een gelovige, oprechte en trotse vrouw. Zij zei tegen hem: “O Aboe Talha, ik trouwde met jou omwille van Allah en ik zal geen bruidsgave van jou nemen.” Zij wist dat toen Aboe Talha zich had bekeerd tot de Islam, zij niet alleen een waardige man had gekregen maar dat ze ook een beloning van Allah had verdiend.
Dit soort kaliber moslimvrouwen zijn het waard om als voorbeeld genomen te worden en de huidige moslimvrouw kan veel van het sterke geloof, standvastigheid en wijsheid van deze vrouwen leren met betrekking tot het kiezen van haar geschikte echtgenoot.