Ik kwam terug van een lange reis en Allah oordeelde dat mijn zitplaats op het vliegtuig naast een groep zorgeloze jonge mannen zou zijn, wiens luid gelach en luide stemmen te veel voor mij waren en de lucht was gevuld met wolken van rook afkomstig van hun sigaretten. Door de wijsheid van Allah was het vliegtuig compleet vol en kon ik mijn zitplaats niet veranderen. Ik probeerde van het probleem te ontsnappen door te gaan slapen, maar dat was onmogelijk. Toen ik hun herrie helemaal zat was, pakte ik mijn Moeshaf (Koran), en begon op een zachte toon zoveel mogelijk Koran te lezen. Snel hierna begonnen de jonge mannen rustiger te worden. Sommige begonnen een krant te lezen en sommige vielen in slaap.
Plotseling zei één van hen met harde stem, terwijl hij naast me zat: "Genoeg! Genoeg!" Ik dacht dat ik hem stoorde doordat mijn stem te hard was, dus ik verontschuldigde me en ging verder met lezen op een fluistertoon die alleen ik kon horen. Ik zag hem zijn hoofd met zijn handen vasthouden Hij zat onrustig op zijn zitplaats en bewoog veel. Toen hief hij zijn hoofd en zei boos tegen mij: "Alstublieft, hou ermee op, ik kan er niet tegen!!" Hij stond op van zijn zitplaats en bleef een tijdje weg. Toen kwam hij terug, groette hij mij met de salaam en verontschuldigde zich. Hij viel stil en ik begreep niet wat er aan de hand was. Maar na verloop van tijd richtte hij zich naar mij met zijn ogen gevuld met tranen en zei op een fluistertoon: "Drie jaar lang of meer heb ik mijn voorhoofd niet op de grond geplaatst, en ik heb niet eens één aya gelezen! Ik ben nu al een hele maand bezig met deze reis, en er is niet één slechte daad die ik niet deed. Toen ik jou de Koran hoorde lezen, werd mijn hele wereld zwart en mijn hart vulde zich met wanhoop. Ik voelde me alsof iemand me wurgde. Ik voelde elke ayah die je las op mijn lichaam neer komen als een zweep. Ik zei tegen mijzelf: ,,Hoe lang zal deze verwaarlozing nog doorgaan? Waar zal dit pad je naar toe leiden? Wat zal er gebeuren na al dit dwaze gespeel?” Toen ging ik naar de toilet, weet je waarom? Ik had een sterke behoefte om te huilen, en ik kon geen andere plaats vinden om te vluchten van de blikken van de mensen die hier aanwezig zijn!”
Ik sprak met hem in algemene termen over Tauwbah (berouw) en het terugkomen tot Allah, daarna viel hij stil. Toen het vliegtuig geland was, hield hij me aan en het leek alsof hij weg wou blijven van zijn vrienden. Hij vroeg me, met een serieuze uitdrukking op zijn gezicht: "Denk je dat Allah mijn berouw zal accepteren?" Ik zei: "Als je oprecht en serieus in jouw berouw bent, dan zal Allah al jouw zonden vergeven." Hij zei: "Maar ik heb verschrikkelijke dingen gedaan, heel verschrikkelijk." Ik zei: "Heb je niet gehoord dat Allah zegt (interpretatie van de betekenis):
”Zeg: ,,O mijn dienaren, die buitensporig zijn tegenover zichzelf (door zonden te begaan), wanhoopt niet aan de Genade van Allah. Waarlijk, Allah vergeeft alle zonden. Hij is de Vergevensgezinde, de Meest Barmhartige”
Ik zag hem glimlachen van blijdschap. Zijn ogen waren gevuld met tranen, toen zei hij vaarwel en vertrok. SoebhaanAllahil cAdhiem! Het maakt niet uit hoe groot het kwaad en de zonde is van een persoon, in zijn hart is een zaad van goedheid aanwezig. Als we het alleen maar kunnen bereiken en het laten groeien, zal het zijn vruchten dragen, inshaa’Allah. Dit zaad van goedheid is altijd aan het vechten in het hart van mensen, ook al is het bedekt met lagen van grilligheid en verlangens. Wanneer Allah het goede wil voor Zijn dienaar laat Hij een licht van leiding schijnen in zijn hart en leidt Hij hem naar het pad van degenen die geleid zijn. Allah zegt wat als volgt vertaald kan worden:
"En wie Allah wil leiden, Hij stelt zijn borst open (en wijd) voor de Islam en wie Hij wil doen dwalen, Hij maakt zijn borst (zo) nauw en beklemd alsof hij moeizaam de hemel (probeert) in te stijgen."