De ergste vorm van slavernij is dat iemand zich onderwerpt aan het eigen denken. Hij laat zich alleen leiden door eigen inzichten en ideeën. Van de waarneembare en onwaarneembare wereld neemt hij slechts datgene aan wat zijn verstand aankan. Wat zijn verstand niet aankan, stoot hij moeiteloos af. Hij vergeet dat het universum en de wetenschap groter zijn dan zijn verstand. Hij vergeet dat het onwaarneembare ondoordringbaar is voor elk menselijk verstand. De enige manier om iets van het onwaarneembare te begrijpen, is via Godsspraak.
Als een gelovig iemand soms geconfronteerd wordt met zaken die hij niet kan plaatsen, dan trekt hij zijn eigen verstand in twijfel. Want het betaamt een moslim niet om iets van het Geloof of Plan van Allah in twijfel te trekken. Imam Ibn ul-Djawzie zegt in zijn boek ‘Sayd ul-Khaatir’: “Als ik het Raadsbesluit (van Allah over bepaalde zaken) niet kan begrijpen, dan dwing ik mijn verstand om zich daarin te berusten. Dit is één van de lastigste zaken waar iemand mee te maken krijgt. Vooral als het gebeurtenissen betreft die het verstand niet kan begrijpen, zoals het lijden van kinderen en het slachten van dieren. Dit terwijl Degene (d.w.z. Allah) die deze gebeurtenissen voorschrijft de Meest Barmhartige onder de barmhartigen is. Deze zaken stellen het verstand behoorlijk op de proef, maar het geloof eist van de persoon dat hij zich daaraan onderwerpt en niet tegenwerkt. Aan de hand van dit soort zaken wordt ook het verschil duidelijk tussen de onderschikking van het lichaam en die van het verstand.”
Team al-Yaqeen