“Het is vandaag maandag 29 Ramadan/3 juni. Onderweg met de auto om boodschappen te doen, raak ik met een gezelschap dat meerijdt aan de praat over deze gezegende maand Ramadan. Mijn gezelschap zegt dat de Ramadan omgevlogen is.
Ik: “Het is inderdaad ongelooflijk snel voorbij gegaan.”
Gezelschap: “Het is jammer dat ik dit jaar de maand Ramadan niet optimaal heb benut.”
Ik vroeg: “Waarom?”
Gezelschap: “Dat komt omdat ik dit jaar een valse start heb gemaakt met de Ramadan.”
“Valse start? Hoezo?!”, vroeg ik.
Gezelschap: “Vanwege het vakantieverblijf in het buitenland in de meivakantie was ik mentaal niet voorbereid op de Ramadan. Daarnaast heb ik niet optimaal van de Ramadan kunnen genieten door mijn ontstoken ogen.”
Terwijl ik mij op de weg probeer te focussen, valt er een opvallende stilte in de auto. Mijn gezelschap is ineens stil geworden… Ik draai naar rechts en zie tot mijn verbazing tranen vloeien uit de ogen van mijn gezelschap.
“Waarom huil je eigenlijk?” vroeg ik met een zachte stem.
Gezelschap: “Wie zegt dat ik nog blijf leven tot Ramadan volgend jaar? Er zijn dit jaar zo veel mensen vóór deze maand Ramadan overleden en wie weet ben ik volgend jaar degene die Ramadan niet zal halen.”
Ik kreeg meteen een brok in mijn keel. Ik werd diep in mijn ziel geraakt. Ik dacht bij mijzelf: “Inderdaad, we staan er niet vaak bij stil. We denken dat het vanzelfsprekend is dat we nog tot volgend jaar blijven leven.”
Een betere wake up call en vermaning vlak voor het einde van deze gezegende maand dan deze woorden kon ik me niet wensen.
Dit gezelschap heeft mij echt wakker geschud.
Het was mijn geliefde vrouw die mij met de feiten op de neus drukte.
Ik vraag Allah, de Verhevene, om haar vasten, gebeden en inzet te accepteren. Ik vraag Allah, de Verhevene, om ons samen nog meerdere Ramadans mee te laten maken.
Ook wil ik gebruik maken van deze gelegenheid om Du3aa’ te verrichten voor alle moeders, vrouwen en zussen die keihard hebben gewerkt en voor alle vaders, mannen en broers hebben gezorgd gedurende deze maand Ramadan:
O mijn Heer, zet hun vermoeidheid om in kracht en gezondheid.
O mijn Heer, verwen hen in Paradijs, zoals zij ons hebben verwend tijdens de Iftaar.
O mijn Heer, accepteer hun vasten, al hun gebeden en liefdadigheid.
O mijn Heer, vergeef hun tekortkomingen.
O mijn Heer, verenig ons allen met onze geliefe Profeet (vrede zij met hem) in het Paradijs.
Amien!”
Rafik Aboe Raihana