Vraag:
Ik vast de maand Ramadan, maar wens dat de maand zo snel mogelijk eindigt omdat ik moeilijkheden ondervind tijdens het vasten. Wordt dit beschouwd als een zonde en dien ik hier dan berouw voor te tonen? En wat is jullie advies?
Antwoord:
Alle lof zij Allah.
Het vasten behoort tot één van de grootste daden van aanbidding en is één van de beste manieren om dichter tot Allah te komen. Aboe Hoerayrah overlevert dat de Boodschapper van Allah zei: “Allah zei: “Iedere daad van de zoon van Adam is voor hem, behalve het vasten. Het vasten is voor Mij en Ik geef er een beloning voor. Hij laat zijn seksuele behoeften, zijn eten en drinken voor Mij. Vasten is als een schild, en degene die vast heeft twee genoegens: één genoegen als hij zijn vasten verbreekt en één genoegen als hij zijn Heer ontmoet. De adem uit de mond van een vastende is bij Allah beter dan de geur van muskus.”
(al-Boekhaarie en Moeslim)
Hieruit blijkt duidelijk de positie en het belang van het vasten in de islamitische Wetgeving. Tevens geeft dit de deugd aan van degenen die vasten en de grootsheid van de beloning die hun toekomt. Sheikh Ibn us-Sacdie zei: “Dit zijn twee beloningen: één in het wereldse en één in het Hiernamaals.”
Met de beloning in deze wereld wordt het moment bedoeld dat de vastende zijn vasten verbreekt. Hij wordt verblijd met de zegeningen die Allah hem heeft geschonken waardoor hij zijn vasten heeft voltooid. Ook is het een verblijding, omdat men zijn lusten kan bevredigen die hem overdags niet toegestaan waren. De beloning in het Hiernamaals is de verheugenis van het ontmoeten van je Heer. Deze verlate verheugenis is een weerspiegeling van een eerdere verheugenis in deze wereld. Allah, de Verhevene, schenkt deze aan een vastende persoon.
Ook geeft dit aan dat wanneer de tijd van het verbreken van het vasten aanbreekt de vastende een vreugde ervaart. Dit komt overeen met wat men gedurende de dag aan moeilijkheden van het onthouden van zijn verlangens heeft moeten doorstaan. Dit valt onder de noemer van het aanmoedigen en het motiveren van het individu om het goede te verrichten.
(Bahdjatoe Qoeloeb ul-Abraar, 96)
Vandaar dat de moslim die deze moeilijkheden ondervindt maar toch verdraagt tijdens het vasten, verblijd wordt op het tijdstip van het verbreken van het vasten. Hij wordt niet blij omdat de moeilijkheden weggenomen worden, maar omdat Allah hem heeft geholpen om de moeilijkheden te verdragen en Hem te gehoorzamen. Zijn focus was niet gericht op de moeilijkheden en het wachten op hulp, maar zijn focus was gericht op de daad van aanbidding en zijn vastberadenheid om het te voltooien.
Aboe Hoerayrah overlevert dat de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Willen jullie je inspannen in het verrichten van smeekbeden? Zeg: “O Allah, help ons om U te danken, gedenken en U op de juiste wijze te aanbidden.”
(Ahmad en authentiek verklaard door al-Albaanie)
Er zijn haast geen mensen die verdriet voelen tijdens deze gezegende maand, behalve degenen die zich bekommeren om wereldse zaken en haar genietingen en sierlijkheden achterna gaan. Deze persoon haat het namelijk om hiervan afgehouden te worden.
De personen die moeilijkheden ondervinden tijdens het vasten, behoren tot één van de volgende twee:
- Een persoon die een excuus heeft door ziekte, reis of iets dergelijks. Deze persoon kan zich beroepen op de verleende Toestemming van Allah om te eten.
- Een persoon die moeilijkheden ondervindt tijdens het vasten, maar toch zijn vasten voltooit en geduldig hierin is om in aanmerking te komen voor de Tevredenheid van Allah.
Moeite ondervinden bij het vasten en het daarom haten en wensen dat de maand zo snel mogelijk voorbij is en nooit meer terug zal komen, is ongepast. Hierbij laat de persoon blijken een hekel te hebben aan de aanbiddingen en niet geduldig is met het Bevel van Allah.
En Allah weet het beste.
Islamqa.com