Selectieve verontwaardiging over islamitisch onderwijs

8163

Münire Manisa, voormalig PVDA lid in bestuurscommissie Nieuw-West in Amsterdam en directeur van MS Legal, vraagt zich in haar onderstaande column af waarom islamitisch onderwijs een andere behandeling krijg dan reformatorisch of joods onderwijs. Zij vindt de recentelijke verontwaardiging hierover selectief.

Het etterde ruim een week door over de ‘salafistische scholen’ in Nederland. Kranten ­stonden er bol van, politici struikelden over elkaar om een punt te maken, tv-makers draaiden overuren, ChristenUnie en VVD stelden zelfs voor om de wet aan te passen. VVD-voorman Klaas Dijkhoff werd uitgenodigd bij Nieuwsuur. Een heus mediacircus. We gaven massaal af op salafisten, hun scholen en hun moskeeën. En dat had effect.

Op een moskee in Almere hingen mensen posters met teksten als ‘stop kindermishandeling’. We komen weer aan onze trekken omdat we legitiem mogen afgeven op moslims. Hoe anders is dat wanneer het gaat om reformatorische of joodse scholen?

Eerbare kleding

Nog geen week voor het salafismedebacle stapte een 17-jarige jongen naar het BNNVara-programma #BOOS omdat hij zelfs met tropische temperaturen geen korte broek aan mocht naar zijn school, het reformatorische Calvijn College in Zeeland. De school stelde dat ‘eer­bare kleding’ bij een christelijke levensstijl hoort. Homoseksualiteit wordt afgekeurd op deze school en korte broeken zijn verboden. Reden: seksualiteit, want ‘verschillende geslachten’, aldus de schooldirecteur.

Dezelfde school heeft binnenkort ook een ­telefoonverbod op school, omdat ‘tieners via hun telefoons overspoeld worden met geestelijke boosheden,’ stelt het schoolbestuur in een brief aan de ouders. De 17-jarige jongen die naar #BOOS is gestapt, is – in zijn examenjaar – geschorst.

Waarschuwing

En ja, er was aandacht voor deze school, maar niet op dezelfde manier als er aandacht was voor salafistische scholen. Een aantal media berichtten over de school. Op de dag dat het nieuws naar buiten kwam. En dat was het dan. Geen voorstellen om de wet te wijzigen, geen politici die over elkaar struikelen, geen kerken met posters om de ‘kinderen te beschermen’. Over naar de orde van de dag.

En dan is er Cheider, de Joodse school in ­Amsterdam die al jaren onder de loep van overheidsinstanties ligt, omdat ze het niet zo nauw blijkt te nemen met de sociale veiligheid. In 2012 kwam aan het licht dat een docent een ­dertienjarige leerling seksueel had misbruikt. Volgens NRC ging het om minstens vijf leerlingen tussen de zes en dertien jaar. De school heeft lange tijd geweigerd om aangifte te doen tegen de docent, ondanks de wettelijke verplichting, met als gevolg dat de docent naar Israël kon vluchten.

Pas vier jaar later is de docent aan Nederland uitgeleverd. De school weigerde destijds aangifte te doen, omdat de rabbijn wilde ‘bemiddelen’ tussen ouders en de school. Het voorval wilden zij ‘volgens de Joodse wet’ afhandelen. Ouders werden onder druk gezet om zelf ook geen aangifte te doen, op straffe van verstoting uit de hechte gemeenschap.

Vorige week kwam naar buiten dat het ministerie van Onderwijs de school een laatste ‘waarschuwing’ geeft. Ook dit nieuws sloeg niet in als een bom. Voor de duidelijkheid: de school is er al zeven jaar niet in geslaagd om de sociale veiligheid van leerlingen te waarborgen en het ministerie komt nu pas met een laatste ‘waarschuwing’, maar de massale verontwaardiging blijft ook nu uit.

Selectieve verontwaardiging

Ook nu struikelen politici niet over elkaar. Politieke partijen pleiten niet voor aanpassing van de wet en schoolbesturen worden niet gedwongen op te stappen. Hoe anders is dat met het Haga Lyceum, dat binnen vier weken haar ­bestuur moet wegsturen? De school waar zowel lokaal als landelijk enorm veel aandacht voor is en waar alle politici hun mening over uiten?

Het brengt mij bij de vraag: hebben deze joodse en reformatorische scholen een andere positie dan de islamitische? Waarom wordt hen een groot deel van de verontwaardiging en verwensingen bespaard, terwijl islamitische scholen het zwaar moeten ontgelden?

Waar blijven de politici en toetsenbordhelden die islamitische scholen de grond inboren, wanneer het om een joodse of reformatorische school gaat? Ik zou graag zien dat zij in de bres springen voor álle scholen, niet alleen wanneer ze de honger van onderbuikgevoelens kunnen stillen. Want het gaat toch om onze kinderen? Om de kwaliteit van het onderwijs? Onze toekomst?

Laat dezelfde politici ook eens pleiten voor aanpassing van de wet wanneer het om joodse en reformatorische scholen gaat. Anders zijn we alleen selectief in onze verontwaardiging en dat maakt ons hypocriet.

Bron: Parool.nl

Team al-Yaqeen